Afscheid van mijn lieve Lulu


Ik weet nog goed, al die leuke zomertijden die we samen mochten meemaken.
Het warme zonnetje aan de hemel deed je nog meer stralen. Ik noemde je vaak "mijn gekke mus".
Als je weer eens een rondje wou vliegen, had je altijd de aandacht door zohard te klapperen met je vleugels, iedereen wist dan "Lulu" is in aantocht..."

Je was altijd zo vol energie en vreugde, maar plots ging het niet meer zo goed met je.
Droeve dagen gingen voorbij, het verdriet kwam telkens dichterbij.

Toch kwam je er telkens weer doorheen. Ach, wie voelt zich eens niet slecht ?
Zo zou het altijd gaan dacht ik bij mezelf.

Lang, héél lang wou ik niet inzien dat er iets ernstig met je was.
Ik dacht er natuurlijk wel eens aan, maar wat als je dood zou gaan ??
Maar neen, dat kon toch niet want jij hoort hier bij mij. Het kon niet zijn dat net jij zou doodgaan...

En toch is de tijd van rouw gekomen. Het doet me zo'n pijn.
Woorden schieten me tekort om te zeggen hoe ik je mis.

Al van toen je nog klein was, heb ik je verwend en was je altijd bij me.
Als enige mocht jij de luierik uithangen en moest niet trainen, als enige mocht jij in de gangetjes van het hok rondlopen...
Het is heel moeilijk om me voor te stellen dat je niet meer op me zult wachten als ik op het hok kom.

Ik zal je altijd meedragen in mijn hart lieve Lulu. Bedankt voor alle mooie momenten die we samen hebben beleefd. Bedankt dat ik keer op keer weer zo trots kon zijn op je, dat jij altijd degene was waarbij ik terrecht kon...

Ik mis je zohard mijn kleine meid.